Ten fantastyczny egoizm

Arek Recław - gościnny wpis



Jestem typem włóczęgi. Uwielbiam przestrzeń i podróże. Miałem kiedyś taką małą stronę w internecie, gdzie pisałem relacji z moich wypraw. Raz w gronie znajomych kolega Michał powiedział: "Arek uwielbiam Twoje relacje, powinieneś pisać więcej i dłuższe". Michał to grupowy prześmiewca. Ma cięty język i odwagę powiedzieć prawdę. Byłem pewien, że się ze mnie nabija. Po jakimś czasie powiedział to samo i tym razem zapytałem czy mówi serio. Powiedział, że
zupełnie serio. Takich głosów dostawałem więcej. Jednak w środku była cała masa "ale". W środku był głos, który mówił, że nigdy nie byłeś dobry z języka polskiego, masz zerowy warsztat i na dodatek jesteś typem człowieka co chodzi z głową w chmurach i zawsze myśli nierealnie. Był też inny głos który mówił pisz bo uwielbiasz to robić, o nic się nie martw, po prostu pisz.


Dwa tygodnie temu dostałem od mojego rok starszego brata (o. Remi Recław) płytę z konferencją do wysłuchania. Ucieszyłem się, miałem przed sobą długą podróż samochodem, a lubię słuchać gadających ludzi jak kieruję. Płyta ma niezbyt skromny podtytuł "2,5h genialnego gadania" - no ale włączam. Człowiek który ma genialnie gadać nazywa się Fabian Błaszkiewicz. Już po kilkunastu minutach płyty zostaję skrzyczany przez mówcę: "masz jakieś marzenie?! To czemu do licha go nie realizujesz!!!" Słucham płyty parokrotnie. A po paru dniach zakładam swojego pierwszego bloga. Zaczynam pisać. Pisząc czuję się jakbym w pięknie słoneczny dzień biegał po zimowym lesie, nie jestem zainteresowany jakimś efektem czy wynikiem po prostu czuję się bardzo dobrze.

Fabbs na płycie opowiada, że diabeł zna tylko jedno słowo i jest nim "ale". Czujesz wewnętrzny ogień, który pcha Cię do czegoś niewiarygodnego, czegoś co spowoduje, że będziesz promieniowałem szczęściem i wtedy nagle atakują Cię wszystkie "ale". Te "ale" zawsze się znajdą. Możesz być za gruby lub za chudy, za stary lub za młody, za zmęczony lub zbyt wypoczęty. Gdy się nie poddasz i zaczniesz realizować swoje marzenie czeka Cię jeszcze jedno wielkie ale. Ale jesteś egoistą. Jak zaczynasz być silnym i wolnym człowiekiem to oskarżenie o egoizm jest tak nieuniknione jak chlapnięcie przy skoku do wody.


Moim zdaniem nie należy się przed tym bronić. Należy zauważyć, że egoizmu w rozumieniu robienia czegoś dla siebie jest dobry. Można nawet powiedzieć, że nie ma dobrego uczynku bez egoizmu.


Ćwiczenie: Wyobraźcie sobie, że długo odkładaliście pieniądze żeby zrealizować swoje największe marzenie. Może podróż dookoła świata, może doskonała gitara elektryczna - niech to będzie wasze prawdziwe marzenie. Zebraliście już całą kwotę. Wtedy u małej córeczki sąsiada odkryta zostaje choroba. Jedyny ratunek dla jej życia to operacja za granicą. Nie zastanawiacie się i od razu przekazujecie całą kwotę na operację. Czy to można nazwać egoizmem? Odpowiecie od razu: "No nie!". No ale jak nie jest to egoizm to co to jest? Poświęcenie? Ofiara? Poświęcenie i ofiara ma to do siebie, że liczymy na nagrodę. Tak naprawdę inwestujemy te pieniądze. Zwrócą się nam one w uznaniu społecznym. Zwrócą się w przekonaniu jacy to jesteśmy dobrzy i fantastyczni.


Ostatnio wielu ludzi chodzi po górach. Mój brat to lubi, ja to lubię. Chodzenie po górach to egoizm czystej wody. Nikt nikomu nie wmówi, że robi to bo się poświęca dla innych. Każdy robi to tylko z jednej przyczyny - bo to lubi. Nikt nie oczekuje, że usłyszy "ooo chodzisz po górach, ale ty jesteś dobry dla innych". Zastosujmy to samo podejście do sytuacji z córką sąsiada. Przekazuje tą kwotę z egoizmu, dla siebie, bo mi tak pasuje, bo tak lubię. Czy to nie jest to co mówił Jezus niech twoja lewa ręka nie wie co robi prawa? Jak dobry uczynek nie wynika z egoizmu to wynika z wyrachowania. Nawet jeżeli myślisz o dobrym uczynku w kategorii pójścia do nieba to jest to wyrachowanie - Ale pech z tą chorobą, ale dam tą kasę bo to będzie niesamowicie fajny dobry uczynek, niebo jak w banku - ale jestem dobry człowiek.


Jezuita Anthony De Mello mawiał, że lubi sobie wyobrażać wielką salę na której przemawia Jezus. Byłem głodny, a nakarmiliście Mnie, byłem spragniony, a daliście Mi pić, byłem przychodniem, a przyjęliście Mnie. Teraz chcę wam podziękować. Połowa sali wstaje. Jezus się im przygląda i mówi: nie wam, tej drugiej połowie.


Arek Recław


Zapraszam na moją stronę: http://pasjavspraca.wordpress.com/. Piszę tam o walce z największą chorobą nowożytniego świata, czyli "kultem pieniądza". Zupełnie nie twierdzę, że pieniądze są złe. Bo nie są. Są naprawdę super. Tak samo jak lodówki czy narty biegowe. Fajne i przydatne wynalazki. Ale oddawaniu im czci nie jest dobre. Uważam, że każdy człowiek ma bogaty świat wewnętrzny, każdy jest uduchowiony. A to oznacza, że każdy gdzieś tą swoją duchowość angażuje. W tym momencie dla wielu największą wartością i największym celem życia jest zdobywanie i wydawanie pieniędzy. Dla wielu jest to tak silna religia, że nie odczuwają żadnej potrzeby szukania innych wyższych wartości.

P.S. od Fabbsa:

W Sączu trwa w najlepsze okres kolędowania. W dodatku tutaj wszyscy przyjmują ;) Poza tym - choć dopiero spowiadaliśmy kilometrowe kolejki przed Bożym Narodzeniem - już ustawiają się nowe z okazji pierwszego piątku. Oczywiście, tylko się cieszyć. Z tego jednak powodu zamilkłem tutaj trochę w ostatnim czasie. Ucieszyłem się też, gdy mi Arek zaproponował ten gościnny wpis-świadectwo. Dzięki, Arku!

Sam powinienem wrzucić pierwszego w tym Nowym Roku posta najpóźniej jutro.

Słowo się rzekło :)